Sonic Warfare - notatki (11)

Z rozdziału "1738: Bad Vibrations":

- przywołanie Ecology of Fear Mike'a Davis, w którym Goodman zwraca uwagę, że ten ekosystem strachu "przecina kontinuum natura/kultura"
- pojawia się już "dźwiękowa architektura kontroli" - głośniki emitujące ostrzeżenia
- systemy zabezpieczeń reagują na temperaturę, wilgotność, a nawet mogą "słyszeć", w związku z czym to już raczej "pansensoryzm" niż panoptyzm
- w tym ekosystemie panuje specyficzny klimat: "As a generalized condition, many have begun to argue that the virtual architecture of dread defines the affective climate of early-twenty-first-century urbanism." (str. 64); przy czym Goodman różnicuje strach ("fear") od lęku ("dread")
- krytyka poglądu Virilio jakoby w sztuce zachodziło zagrażające jej "przedźwiękowienie" ("oversonorization")
- w końcu wyjaśniony jest pojawiający się wcześniej termin "affective sensorium": "The exteroceptive (facing the external environment of the body) five senses must be supplemented by the proprioceptive (the feeling of the relational movement of muscles and ligaments, enfolded tactility) and viscerality. (przyp. 8, str. 220-1)
- Joachim-Ernst Berendt w książce The Third Ear o tym, że na dźwięk przede wszystkim reagujemy nieświadomie, w przypadku dźwięku powyżej 80 db będzie to poczucie niebezpieczeństwa, zaalarmowania
- dźwięk ma dużą rolę w wytwarzaniu strachu, czego przykładem użycie abengu przez Maronów w walkach przeciwko kolonialistom albo syrena ("its very modulation of frequency produces a state of alert that can undermine and override cognition." str. 66)
- teoria fight-or-flight response
- Goodman kontruje przyjęty pogląd (wyrażony choćby przez Foerstera), że podstawową funkcją słuchu wyznacza służenie przetrwaniu, twierdzi że łańcuch przyczynowo-skutkowy jaki postuluje neurobiologia "rests on certain problematic presuppositions regarding the relation between mind and body and their activation, between feeling and emotion. The point of departure for an affective analysis is the disjunction between stimulus and response, cause and effect. If affect operates across the nature-culture continuum, problematizing the difference between what is preprogrammed into the body and what are learned responses, then what is meant by an instinctual response to sound?" (str. 67)

Z rozdziału "1884: Dark Precursor" (jak dotychczas chyba najciekawszego):

- przywołanie LeDoux i jego książki The Emotional Brain, w której stwierdza, że "świadoma emocja jest niepotrzebna, gdy reagujemy strachem"
- dla Goodmana słabościami tych analiz będzie przenoszenie strachu, zaniedbanie kwestii dźwięków, które są bolesne same w sobie, a nie tylko z bólem kojarzone
- podobne wątki bada Massumi (jedyny, obok Eshuna, przywoływany teoretyk, którego nie spotykają słowa krytyki) posiłkujący się (m.in) koncepcją apetytu Spinozy
- na tekstach Massumiego opiera się dalej ten rozdział, który powraca do spostrzeżenia z poprzedniego, o rozłączeniu efektu i przyczyny: "In the ecology of fear, however, threat becomes spectral. Effect becomes autonomous from cause. Unlike earlier modes of management of the future such as deterrence, preemptive security does not prevent but rather induces the event, no longer warding off its arrival in a negative anticipation; preemption positively actualizes the future in the present, or at least the effects of events yet to come, to the extent that the cause of the effects, that is, the event, need not necessarily happen. [...] In preemptive modes, the sign of the event no longer has to wait for the anticipated event. The sound in fact beckons the event. The vibrations of the alarm literally set the affective tone, the collective mood. What is edginess, nervousness, or the jitters if not the potential of vibrations to spiral into goalless, open-ended hyperactivity?" (str. 71)
- takie właściwości dźwięku powodują, że potrzeba analizy "operating on the preindividual plane of affect, in the turbulent boundary layer between subjective
experience and the world, where virtual threats have real effects." (str. 71)
- dalej relacjonowanie Massumiego: "the affective tonality of the fearful encounter precedes its bifurcation into subject and object. In the onset of the event, the body-environment acts as one, with an immediate continuity of the extensive movement of the body and the intensive affect of fear." (str. 72)
- "the sonic encounter does most of its affective work before cognitive appropriation by the sense of audition." (str. 72)
- ale przecież nawet w tym wysoce rozwiniętym ekosystemie można próbować zmieniać klimat: "In the late twentieth century, urban machine musics in their sonic sciences of affective contagion have preoccupied themselves with generating soundtracks to sonically enact the demise of Babylon, mutating the early-twentieth-century concerns of audio futurism (war, noise, speed and sensation) into the construction of ephemeral, mutant, sonic war machines. [..] The mechanics of the aesthetization of fear within music and sound design already gives clues to some tactics for channeling the negative energies of the ecology of fear, confiscating them from the architectures of security." (str. 73)