Sonic Warfare - notatki (3)

Notatki z drugiego rozdziału "2001: What Is Sonic Warfare?":

- konkretne sposoby wykorzystania dźwięku w sytuacji konfliktu się zmieniają, ale sam jego dźwiękowy wymiar jest odwieczny
- "It is always more useful to ask what something can do, its potential, rather
than what it is, its essence." (str. 6)
- działania i pomysły futurystów implikowały postrzeganie muzyki jako wojny o zmysły ("sensory war"), w której stawką jest porządek, hierarchia zmysłów
- na polu bitwy znaczenie wzroku jest niewielkie, ustępuje na rzecz słuchu
- przy okazji różnych definicji "noise": gdy szum, zakłócenie, może mieć pozytywny wpływ: "If we take the listening experience of pirate radio, for example, we may attribute part of the affective charge to the dose of static interference, which intensifi es the sensation of the music heard, intensifies the conjunction of music and the nervous system, as if the frayed edges of percussive and verbal rhythmicity roughen the skin like aerodynamic sandpaper, making it vulnerable, opening it to rhythmic contagion." (przyp. 5, str. 203) albo w teorii chaosu, w niektórych przypadkach, gdy "the addition of noise into a nonlinear system can, at very particular thresholds, improve, not destroy, the transmission of a signal." (przyp. 5, str. 204)
- postulowanie wyjścia poza binarne opozycje w rozumieniu "noise"
- "modernist sonic avant-garde" bardzo dużo uwagi poświęcała hałasowi (który jeśli jest bronią, to polem bitwy dla niego jest ciało), jednak ich teorie i praktyki nie są zbyt interesujące, a na pewno z perspektywy XXI wieku
- pamiętając o futurystycznym rozumieniu efektów dźwiękowych jako broni kulturowej, koncepcja sonic warfare będzie kierowała się jednak ku dostrzeganiu rytmu pojawiającego się w hałasie, tak by zaznaczyć poruszającą siłę wibracji
- "vibratory materialism" dotyczy tego co dźwiękowe, ale nie tylko tego co słyszalne, tak więc ma charakter synestetyczny, odnosi się również do dźwiękowego autonomicznie, bez odwoływania się do podmiotu postrzegającego; "Sonic warfare is therefore as much about the logistics of imperception (unsound) as it is perception." (str. 9); dźwięk jako siła, a więc sonic warfare to wszelkie wykorzystanie tej siły
- takie rozumienie czerpie z Deleuze'a i Guattariego, dla których "noise instead becomes a vibrational field of rhythmic potential." (str. 11)
- specyficzne postaci sonic warfare mogą być różne i sytuują się w obszarze wynikającym z różnych koncepcji działań wojennych: "This refers to a basic distinction that underlies this book. This distinction can be found in the history of military thought that opposes state to guerrilla warfare. [...] The most profound and far-reaching version of this conceptual distinction can be found in Deleuze and Guattari’s A Thousand Plateaus, between apparatus of capture and the nomad war machine." (przyp. 20, str. 205)
- ogólnie można by rozróżnić te dwie postawy jako taktyki służące rozpraszaniu i skupianiu (tłumu, energii), odpychaniu i przyciąganiu, oddzielaniu i łączeniu; przy czym należy być ostrożnym w pozytywnym wartościowaniu bez zastrzeżeń np. takich zjawisk jak sound system